Логотип Казан Утлары
Шигърият

ДУСЛАР ҖЫРЫ

Тугандаш Башкортстан поэзиясендә Әнгам Атнабаев. Марат Кәримов. Рафаэль Сифиннар буыны Без шигърияткә бер \ к чорди илленче еллар башында килдек VTCUH юлыбызда утыз еллап иҗат гомере Кайберебез инде гомернең алтынчы out тәсендә яши. кайберебез иллегә якынлашып килә Язу илымнары төр.ь булуга карама, тиң бер уйлар, бер үк хисләр белән яну безне якын дуслар итте Шул бәхетле утыз ел дәвамында без бер-беребезнең иҗаты-тормышы белән якыннан кызыксынып, ярдәм ите шеп'кунаклашып яшәдек Узган ел Рафаэль дус мине | зенең туган җиренә — Әй буена алып барды. Шул чакны мин каләмдәшемнең шигъриятен яңа яктан ачтым Башына бөркетләр генә «. неп җитәрлек биек кыялар бер яктан таулар, икенче яктан шфа каеннар белән ир кәләнсп аккан тиз агышлы дй. эз генә җил ис» белән борын, ы башкорт көен уйнар-ч торган курайлы урманнар илендә туган Рафаэльның ни өчен романтик ңии.тм ша гыйрь булуын йөрәгем белән тойдым мин Әй ташларына басып > зе сыздырган бая нына кушылып' башкорт, татар көйләрен җырлап җибәргәч исә, .мин ике ду, хи 1ык йөрәгендәге моңнарның игезәк икәннәрен янә бер кш рш ладым Рафаэльның дй һәм Иөрүзән буйларыннан өзеп алган курайлары бар Курай тавышында мин дй бстән Иөр} зәннең кызу агышын да. аларның бер-берсе белән кавышырга теләп тә хыял ларына ирешә алмау сагышын да, безгә мәңгелек яшьлек юраган кәкк\кләр тавы шын да. беркайчан да түбәнгә төшмәгән бөркетләрнең канат кагышын да иш тт Рафаэльның шигырьләрендә дә шундый ашкынулы агышлар җанга якын тавышлар Сандугачлар, кәккүкләр, чишмәләр, әллә инде җырлы моңлы булганга, картай мыйлар Син яшәп туйгысыз гаҗәеп, серле-җырлы курайлы тугайлы, оңгәр күкле- кәккүкле дөньяда ярты гасыр гына яшәдең әле. Рафаэль дус' Киләчәктә дә картаюны белмә, әнә бит уз җырларың, шдгырьлэрең. драмаларың Әй кәккүкләре булып сиңа отын иҗат гомере юрыйлар ИЛДАР ЮЗЕЕВ Рафаэль Сафин Җирем моңы Уелам инде, уелам, җырга-моңга уелам Үзәкләрне эзәрлек моң агыла Әй буеннан. Уелам инде, уелам, җырга-моңга уелам. Ташларга җан керар тесле Әй буеның моңыннан Кем ул җырлый сузып шулай язның аулак киченде? Ак баланнар уйга талып, тыңлый эңгер эчендә Моң тирбәлә һәр куакта, битләүләрдә. үзәндә Чү) Карасам, бетен бу моң үземдә бит. үземдә. Богеле таллар, бегело, бегеле җилгә түгел, талларда да бар шикелле моңлана торган күңел Ул озата бара мине, сәфәрләргә юл алсам Мин үзем дә югалырмын әгәр ул моң югалса Кемнеңдер саф мәхәббәте әйленген де җырмоңга. сагынуларын сойли кебек үзе моңлы болынга Җирем моңы Гомерем буе тартыр Әем буена Уелам инде, уелам җиргеноммең моңыннан Юлдагы бер очрашу Юк, яз түгел, җөй дө түгел, ялкын өрде кар тыны, өшегән җанны җылытты мартның соңгы салкыны. Юк, яз түгел, җәй дө түгел, йөрәгемне нурлады, йөрәгемә моңнар салды мартның соңгы бураны. Юк, яз түгел, җәй дә түгел, яланда кыш типтерде, мартның соңгы буранына төреп сине китерде. Кем идең син? Карсылумы, язсылумы, кем идең? Актарылган бозлар сыман, актарылды күңелем. Очырдың да күңелемә өмет карлыгачларын, китеп бардың, оныттырып җирдә салкын кыш барын. Көткән язым килде инде... Аһ, мин инде яңадан язгы көләч көнгә карап, март буранын сагынам. Шырпы сыздым. Шырпым төшеп китте, яна-яна, кинәт кулымнан. Ни галәмәт? Тоткан бер әйберем төшеп китә, ни соң кылырга? Картаелдымы әллә? Талдымы әллә эштә бәхет тапкан бу куллар, кышкы челләләрдә балта тоткан, җәен печән чапкан бу куллар? Бар гомерем утта янды кебек. Тансыгымны янып кандырдым. 1 Көннәремне, айлар, елларымны йөрәгемә сызып яндырдым. Көннәрем дә, айлар, елларым да, сиздермичә барган юлымда берәм-берәм төшеп китә торды, шырпы төшкән кебек кулымнан. Төшеп китте шулай шатлыкларым, йөрәгемдә әрнү калдырып. Төшеп китте шулай, тоталмадым, Мәхәббәтем янып, яндырып. Э-эх, мәңгелек түгел бер нәрсә дә1 Бердәнбер көн барыр юлымда төшеп китсәм иде үзем дә мин, яна-яна, дөнья кулыннан. Яна-яна! Юрау — Нәрсә булыр икән? Үткән төндә бөтен җаным балкып уяндым. • — Күктә яңа йолдыз кабынгандыр, җирдә яңа шагыйрь тугандыр. — Нәрсә булыр икән? Бүген төндә җаным тетрәп, куркып уяндым. — Күктә берәр йолдыз сүнгәндер дә җирдә шагыйрь дөнья куйгандыр. Яратам Әле кичә генә ишеткән кук яшьлегемнең яшел тавында Әй кызының тәүге сөю сүзен. Әй буе шау чәчкә чагында. Әй, гомернең изге минутлары, кабатланмас мәле гомернең! Калды торып, калды Әй буенда зәңгәр томаннарга күмелеп. Сусауны бастым ' Акман -токман март бураны Яшьлегемнең яшел тавы калды Сары тауда атты сары таң. Сары тауда әйтте кыймый гына сары чәчле сылу:—Яратам! Язың үткен инде, куй, димәде, бүләк итте кайнар назларын. Әйтерсең лә. килде кире әйләнеп яшьлегемнең яшел язлары акылымнан мине яздырып Язда гынамыни бу гомернең, дөрлидерли янып балкуы! Өтеп алыр сымак кагыл гына, каеннарның сары ялкыны һәр агачның алтын телендә бит чыңлап тора шул сүз: «Яратам!» Димәк, дускай, без яшибез әле. яратам дип атса сары таң. Күз ачылды. Акман-токман тынды Бураннан соң көнгә карагач, урмандагы төсләр ачыкланды үзе булып калды һәр агач Мин урманнан киләм. Шундый тыныч Шулай атлап бар да бар гына Җирдә сафлык, җирдә юк пычраклык, бар тирә-як кар да кар гына. Шулай атлап бар да бар гына Ләкин җаным никтер тыныч түгел Ник әле мин һаман моңаям! Әллә дөнья миннән туйдымы соң, әллә минме — кырыс дөньядан! Юк, дөньядан күңелем кайтмады ил алдында камил иманым ничек булса, шулай кабул иттем җил-яңгырын. әче буранын Юк, дөньядан күңелем кайтмады һич. күңелем кайтты үзем җан агчзн кешеләрдән. Алар хыянәте килеп-килеп екты аяктан. Алдаштырды, бугай, дөнья мине, адаштырды, бугай, еш кына аккош, дисәм, күңлем бакчасына бик еш кына каракош куна. Җан карая кйиәт — аклык өчен, хаклык өчен утка кергәндә пәйгамбәрдәй ирнең табынында иблис биегәнен күрәм дә Ә син күрмә, диләр. Ә мин күрәм Бер катлы син. диләр, бер катлы. Шуңа да шул синең тормышың да булмады бит. диләр, бик татлы Бер катлы шул, әйе бер катлы Уйлый идем, гомер юлларыма гол сибелеп калыр, дип, элек, әле баксам, анда йөрәгемнең ярчыклары ята сибелеп һәм еш кына күңелем яралары сызлавыннан китом уянып Шулай белә кеше кешеләрне бара-бара, башын нраяра шулай белә кеше дөньяны